نورسنج چیست؟
تاریخ پیدایش و ثبت عکاسی بعنوان یک اختراع جدید در آکادمی علوم فرانسه با کشف ماده حساس به نور شروع می شود نه ساخت دوربین عکاسی. دوربین عکاسی یا آنگونه که آنموقع ها گفته می شد اتاق تاریک (Camera obscura) از قرنها پیش مورد استفاده نقاشان بود ولی مشکل عدم توانایی در ثبت و ضبط تصویر تولیدی تا سال ۱۸۲۶ پابرجا بود که با کشف یک ماده حساس به نور رسما عکاسی متولد شد.
در ابتدای تاریخ عکاسی مواد حساس به نور به دلیل حساسیت پائین، عکاس را مجبور میکردند تا ساعتها عمل نوردهی را ادامه دهد تا تصویر مطلوب ثبت شود ولی با پیشرفت هایی که در علم شیمی مواد حساس به وقوع پیوست دیگر زمان نوردهی از ۸ ساعت برای اولین عکس تاریخ به کسری از ثانیه رسید، در ابتدا جداولی را سازندگان فیلمها اراِئه می کردند که عکاس با رجوع به آنها میتوانست تنظیمات صحیح را بر روی دوربین اعمال .کند
ولی با حساس تر شدن فیلمها از این مرحله به بعد لزوم داشتن وسیله ای که بتواند مقدار نور موجود را دقیق محاسبه و سنجش کند احساس شد زیرا بطور مثال نوردهی با زمان ۱/۳۰ ثانیه تفاوت فاحشی با اکسپوز با سرعت ۱/۴ ثانیه ایجاد می کرد و در صورت خطای محاسبه سرعت شاتر به خراب شدن عکس منجر می شد. .بنابراین نورسنجها اختراع شدند،
وظیفه نورسنج سنجش میزان نور موجود در روی سوژه و نشان دادن این مقدار به زبان سرعت شاتر و میزان گشادگی عدد دیافراگم است. نورسنجها از یک صفحه حساس به نور تشکیل شده اند همانند سلولهای خورشیدی وبا تابیدن نور به روی این صفحات عقربه یا صفحه دیجیتال نورسنج میزان و حجم نور موجود در صحنه را به عکاس نشان می دهد.با پیشرفته تر شدن نورسنجها و تنوع فیلمهای عکاسی با حساسیت های مختلف نورسنجها این قابلیت را یافتند تا با تعیین حسایت فیلم به ما عدد دیافراگم و سرعت شاتر صحیح یا بطور کلی EV اکسپوژر ولیو را بدهند. در سال ۱۹۵۳ کمپانی آساهی پنتاکس برای اولین بار توانست یک نورسنج داخلی برای دوربینهای ۱۳۵ خود بسازد و بعد از آن سایر تولیدکنندگان دوربینهای عکاسی نیز نورسنجهای داخلی را به دوربینهایشان افزودند.
نورسنجها انواع مختلف دارند ولی وظیفه تمام آنها سنجش نور موجود در صحنه و اعلام آن به عکاس است.بطور کلی نورسنجها را میتوان به دو دسته عمده نورسنجهای دستی و نورسنجهای داخلی تقسیم کرد.
